شب یلدا مبارک

آذر 29, 1402

چه دامنـــــــی که فروهشــــته کوه و دریــــا را		چه گیســویی که به دامـــن گرفته صحــــرا را
فســـــانه ای شده مجـــــنون و عشـــــــق لیلا را		از آن سپاه زلف سیاهـــــت که رخنه در دل کرد
زشامــــــگاه و بزایـــــد نگـــــــــار شیــــــــدا را		بســــــان مادر زنـــــگی که پرورد همه شـــــــب
به لطــــــف پرتـو زلفـــــــت شود جهـــــــــان آرا		بنــــــات هر نبـــات که در خاک می شود پنــهان
جنـــــون بیـــــد و نوش نبـــیدش بـــرد دل ما را		جمـال یاس و نرگس و نسرین و نسترن یک سو
“صبــــــا به لطــــــف بگو آن غـــزال رعـــــنا را		چه خــوش سرود حافظ شیرین سـخن به سئوال
تفـــــــقدی نکـــند طــــوطی شـــــــکر خــــــارا؟		شـــــــکر فروش که عمــــرش دراز بــــاد چرا
ســـــهی قدان سیـــــه چشـــــم ماه سیــــــما را؟”		ندانم از چه سبـــــب رنــــــگ آشــــــنایی نیـست
حکایـــــــتی تو بگـــــو پنـد پــــــیر و برنـــــا را		به کوه و دشــــــت و به دریـــــا تو مادری یلـــدا
که پرتـــــوی ز نگـــــارت فـــــروغ فــــردا را		سپــــید گشــــت زلف سیاهـــــت سپـــیده دم، بـادا
سیاه چشـــــــم و مهـــین روی و موی زیـــــبا را		دراز بــــاد زلــــف تو و عمر من که بیــــــنم باز
ز لعـــــــل و زلــــــف و رخ و ابروان یلـــــــدا را		ســــزد که عنــــدلیب سخــــــن نکته ها بپردازد
یلـــــــــــــدا همیـــــــــشه یلــــــــــداســـــــــت

عباس حیدری کبریتی(عندلیب)